Socjalizacja Szczeniąt

Socjalizacja szczeniąt odnosi się do nauczenia ich, aby czuły się komfortowo jako zwierzę domowe w naszym społeczeństwie. Społeczeństwie, w którym istnieje wiele różnych rodzajów ludzi, środowisk, budynków, hałasów, zapachów oraz zwierząt – w tym innych psów.

Zwierzęta młode, w tym również psy, w naturalny sposób potrafią przyzwyczajać się do codziennie napotykanych rzeczy. Jednak dzieje się to bezproblemowo tylko do określonego wieku. Gdy wejdą w okres zwiększonej lękliwości, stają się bardziej podejrzliwe wobec wszystkich rzeczy, których wcześniej nie napotkały i sytuacji, których nie doświadczyły. Matka Natura jest wręcz genialna – taki mechanizm zapewniał przetrwanie gatunków. Młode zwierzęta w naturalnym środowisku poznają wszystko, co nowe, w obecności matki, która może je obronić w razie niebezpieczeństwa. Późniejsze podejrzliwe podchodzenie do nowych rzeczy jest związane z adaptacją – w życiu warto podejść ostrożnie do nowych rzeczy, które mogą okazać się niebezpieczne.

W odniesieniu do naszych psów oznacza to, że musimy zdążyć pokazać naszemu szczeniakowi jak najwięcej, zanim dojdzie on do okresu zwiększonej lękliwości, który zazwyczaj pojawia się w wieku ok 3 miesięcy. Do tego czasu powinno ono poznać i czuć się komfortowo z wszystkimi codziennymi sytuacjami, środowiskiem, osobami i zwierzętami, które będą częścią jego życia. Zapewnia to, że nie spędzi reszty życia skacząc ze strachu przy każdym dmuchającym liściu lub śpiewie ptaka. Socjalizację można też przeprowadzić w późniejszym wieku, jednak należy pamiętać o tym, że może być ona mniej efektywna i bardziej powolna niż na wcześniejszym etapie życia.

W jakim wieku najlepiej socjalizować naszego szczeniaka?

Większość szczeniąt najlepiej akceptuje nowe doświadczenia w wieku od 3 do 12 tygodni. Później, z każdym kolejnym tygodnie socjalizacja będzie coraz trudniejsza, ponieważ szczeniaki stają się bardziej ostrożne i podejrzliwe wobec wszystkiego, czego jeszcze nie doświadczyły. Coraz trudniej będzie skłonić szczeniaka do zaakceptowania oraz czerpania przyjemności z czegoś, czego początkowo się obawia. Po ok 18 tygodniach jest niezwykle trudne, a czasem wręcz niemożliwe, aby nauczyć psa polubienia czegoś nowego lub pomóc mu poczuć się komfortowo z czymś, co go przeraża.

Dlaczego socjalizacja szczeniaka jest tak ważna?

Dobrze przeprowadzona socjalizacja to zrelaksowane, przyjemne do posiadania zwierzę, co także oznacza, że jest ono o wiele bardziej bezpieczne dla otoczenia. Pies, który się nie boi, jest pewny siebie ale także zna granice, ma mniejsze prawdopodobieństwo wykazywania zachowań agresywnych. Jeśli pies doświadczył w młodości mało bodźców, może w wieku dorosłym reagować lękiem lub agresją na nieznanych ludzi, psy, zwierzęta czy też sytuacje. Jednak korzyści są obopólne. Zwierzę socjalizowane to zwierze zrelaksowane, które będzie bardziej szczęśliwe i lepiej poradzi sobie z nowymi sytuacjami, które w innym wypadku mogłyby pozostawić trwały ślad w jego psychice.

Socjalizacja to jednak nie jest gra w „wszystko albo nic”. Pies może mieć dobrze przeprowadzoną socjalizację w stosunku do psów, ale bać się ludzi. Może sobie super radzić w nowych miejscach, ale reagować lękiem na hałasy czy dziwnie poruszające się obiekty. Dlatego ważne jest, aby w odpowiedni sposób pokazać psu jak najwięcej i skupić się na tych rzeczach, które z największym prawdopodobieństwem dany pies spotka w swoim życiu.

Zatem czy wystarczy „narazić” psa na wszystkie możliwe sytuacje?

Absolutnie nie. Socjalizacja to nie tylko „wkładanie” psa we wszelkiego rodzaju sytuacje, zmuszanie go do zapoznania miliona ludzi oraz zaganianie go do przywitania się z każdym możliwym psem.

Musisz upewnić się, że każda sytuacja, w której maluch się znajdzie, nie będzie dla niego przytłaczająca. Za każdym razem, kiedy podobna sytuacja się wydarzy, pies powinien czuć się bardziej komfortowo niż poprzednio. Jeśli jednak pies zaczyna reagować lękiem, niepewnością oraz wykazywać dyskomfort – oznacza to, że socjalizacja nie przebiega prawidłowo i może mieć skutek odwrotny od zamierzonego. Socjalizacja powinna przebiegać stopniowo, pod kontrolą opiekuna, który będzie wyczulony na subtelne oznaki dyskomfortu u swojego szczeniaka i zawczasu zareaguje na trudne sytuacje.

Na przykład – chcesz zapoznać swojego szczeniaka z psami, i zaprosisz do parku wszystkich swoich znajomych z ich czworonogami. Znasz każdego z nich i wiesz, że potrafią dobrze zachować się w stosunku do innych psów. Zatem gwarancja sukcesu – prawda? Otóż niestety nie. Niektóre szczenięta mogą czuć się przytłoczone spotykając tyle nieznanych psów na razy. Pomimo szczerych, dobrych intencji, może on zacząć kulić się i unikać psy, chowając się za Tobą. Jedyne, czego się nauczy, to że psy są straszne – szczególnie, jeśli jest ich dużo!

Podstawowa zasada socjalizacji szczeniaków jest uważne obserwowanie ich reakcji na wszystko, co poznaje. Jeśli zobaczysz, że szczeniak sobie z czymś nie radzi – zabierz go z tej sytuacji, zmniejsz poziom intensywności bodźca i aranżuj sytuacje tak, aby pies mógł sobie z nimi poradzić. Każda nowa sytuacja powinna wiązać się z jakąś nagrodą – pysznym smaczkiem, zabawką z opiekunem czy też drapaniem bo brzuszku.

Wczesna socjalizacja a szczepienia

Większość młodych szczeniąt w wieku 3-12 tygodni nie jest jeszcze w pełni odporna na choroby, ponieważ nie otrzymały jeszcze wszystkich szczepień. Mimo, że układ odpornościowy wciąż się rozwija w tym okresie krytycznym, jeśli nie zaczniemy odpowiednio socjalizować naszego szczeniaka, znacznie utrudniamy sobie i jemu życie w późniejszym czasie. Jednak dobra wiadomość jest taka – jeśli zachowasz środki ostrożności podczas kontaktów z ludźmi czy psami, ryzyko zakażenia jest stosunkowo małe w porównaniu z ryzykiem napotkania późniejszych problemów behawioralnych, wynikających z braku socjalizacji.

Wiele weterynarzy, znając problemy wynikające z braku wczesnej socjalizacji, pomimo braku otrzymania wszystkich szczepień zalecają uczestniczenie w tak zwanym psim przedszkolu. Szczeniaki tam uczęszczające są zaszczepione a zazwyczaj teren jest przystosowany pod takie zajęcia.

To, co możesz zrobić na własną rękę:

· Zapraszaj do domu znajomych, zrób małą imprezę, podczas której piesek będzie karmiony pysznościami z rąk obcych osób, w tle będzie grać muzyka, możecie sobie trochę potańczyć aby przyzwyczaić szczeniaka do wykonywania różnych dziwnych ruchów.

· Możesz zabrać psa na przejażdżkę do nowych miejsc, aby poczuł nowe zapachy, zobaczył różne zwierzęta, bez konieczności chodzenia po często uczęszczanych chodnikach.

· Zorganizuj spotkanie ze znanymi Ci psami, które mają odpowiedni stosunek do młodych piesków.

Złota 12 M. Hughes – czyli co zrobić przed 12 tygodniem życia

Wedle autorki, przed ukończeniem 12 tygodnia życia, szczenię powinno poznać co najmniej 12 różnych:

1. Powierzchni – po których szczeniak będzie mógł swobodnie chodzić. Powinny one być różnorodne – miękkie, twarde, sypkie, chropowate, itp.

2. Zabawek – którymi będzie mógł się w kontrolowany sposób pobawić.

3. Miejsc – które pies odwiedzi – powinny to być miejsca, które pies najprawdopodobniej będzie odwiedzał w przyszłości.

4. Osób – warto zróżnicować płeć, wiek oraz zachowania tych osób.

5. Odgłosów – różnych przedmiotów użytku codziennego (np. pralki czy suszarki), zwierząt, instrumentów muzycznych, itp.

6. Poruszających się obiektów – mogą to być środki transportu, zwierzęta czy ludzie.

7. Wyzwań – mogą to być zadania typu wejście do tunelu, przeskoczenie przez pień, wywęszenie smakołyka. Powinny one być dostosowane do wielkości i możliwości psa – muszą zakończyć się sukcesem!

8. Pozycji – chodzi o pozycje ciała psa – podnosimy, przytrzymujemy itp.

9. Pojemników do jedzenia – mogą to być miski wykonane z różnych tworzyw, a także inne naczynia.

10. Miejsc spożywania pokarmu – zachęcamy psa do spożywania pokarmu w różnych miejscach, np. w łazience, w samochodzie, w lecznicy.

11. Psów – szczeniaków i dorosłych. Trzeba pamiętać o tym, że psy te muszą być zrównoważone żeby nie wywołać żadnych negatywnych emocji u naszego szczeniaka.

12. Szczeniak powinien zostać sam 12 razy na okres 5-45 minut, odizolowany pod ludzi, psów czy innych zwierząt.

Zastosowanie się do tego planu może pomóc nam w dobrym starcie w socjalizację naszego psa. Jednak trzeba pamiętać, że socjalizacja się na tym nie kończy – będzie ona trwać tak naprawdę przez całe życie naszego psa 😊

Podsumowanie

Aby nasz szczeniak wyrósł na szczęśliwego, bezpiecznego psa i towarzysza, musimy zapewnić mu odpowiednią socjalizację. Życie z psem, który jest ogólnie zrelaksowany, pewny siebie i dobrze odnajduje się w otoczeniu, jest o wiele łatwiejsze i przyjemniejsze. Podczas gdy niektóre psy rodzą się z predyspozycjami genetycznymi, które mogą sprawić, że będzie to trudne lub niemożliwe, większość psów jest otwarta na doświadczenia w młodości i może nauczyć się radzić sobie ze wszystkim. Socjalizacja szczeniaka daje mu największą możliwą szansę, aby rozwinąć się w psa, który czuje się dobrze w swoim otoczeniu i cieszy się z niego – a Ty razem z nim!